پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سیّد جواد طباطبایی (۲۳ آذر ۱۳۲۴ – ۹ اسفند ۱۴۰۱) استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانیِ فلسفه، تاریخ، حقوق و سیاست ،عضو پیشین هیئت علمی و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و مدیرِ گروه فلسفهٔ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.در اندک زمانی بعد از تدریس در دانشکاه، نزد دانشجویان دانشگاه تبریز محبوبیت فراوانی به دست آورد و کلاس‌های درس وی با دانشجویان رشته‌های گوناگون پر می‌شد. محبوبیت طباطبایی به اندازه‌ای رسیده بود که دانشجویان نام او را به عنوان یکی از استادان محبوب به دیوار دانشگاه زده بودند و به دیگر استادان دانشگاه هشدار می‌دادند که سطح خودشان را به اندازهٔ وی برسانند. به گفته حسن منصور، از استادان وقت دانشگاه تبریز، جلسه تأیید علمی طباطبایی برای استخدام به عنوان هیئت علمی، به دلیل نبود افرادی در اندازهٔ علمی طباطبایی، به شکل صوری برگزار و تأیید شد. اما در جریان استخدام رسمی، سنگ‌اندازی‌هایی انجام گرفت و در نهایت با وقوع انقلاب فرهنگی، استخدام او منتفی شد.با بازگشت به پاریس و ملاحظهٔ وقایع انقلاب، او دیدگاه‌هایی را که اشاره به سرقت انقلاب می‌کنند یا عوامل خارجی را دلیل انقلاب می‌دانند، سطحی دانسته و شناخت انقلابیون ایران از آزادی و دموکراسی را «بدوی و ابتدایی» می‌خوانْد. او بر آن بود که انقلاب ایران نمی‌توانست در جهت «تأسیس آزادی» باشد و آن را شکست مشروطه می‌دانست و در نتیجه، ناکامی پروژهٔ تجدد در ایران قلمداد کرد. از نظر وی: «میدان مبارزه برای حصول آزادی و استقرار نهادهای دمکراتیک، یک‌سره دراختیار روشن‌فکران آشفته‌ذهن و توده‌های متوهم قرار گرفت».طباطبایی عضوِ انجمن حکمت و فلسفه می‌شود، ولی در سال ۱۳۶۷ از آنجا اخراج می‌گردد. اخراج دوّمش از دانشکدهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی بود که، به گفتهٔ خودش، به «تحریک چند استاد سخت متوسط الاحوال» بود. او سپس به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران درآمد و معاون پژوهشی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد. در همان زمان سردبیری نشریهٔ همین دانشکده را به عهده گرفت. او مدتی ممنوع از تدریس و سپس در سال ۱۳۷۴ اخراج شد.اگرچه خودش نمی‌دانست تحت چه عنوانی اخراج شده اما یکی از مسئولان به او می‌گوید که گفته شده طباطبایی لیبرال، لاییک، و ملی‌گرا است و از او می‌خواهد که اعتراضی به این اخراج بکند تا آن را بررسی کنند. در مقابل، طباطبایی می‌گوید که «من همانی هستم که هستم. واقعاً نه می‌دانند لیبرال چیست، نه ملی‌گرا و نه لاییک.پس از اخراج از دانشگاه تهران، طباطبایی به کار پژوهشی خود در مراکز دیگر ادامه داد و با امکاناتی که در پژوهشکده‌های فرانسه، آلمان و آمریکا فراهم آمد پژوهشی دربارهٔ تاریخ اندیشه در ایران را دنبال کرد. در فرانسه عضو مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه شد. در این کشور، با عضویت در هیئت علمی دایرةالمعارف فرانسه، برخی از مدخل‌های آن را تدوین کرد. او از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵ در مؤسسهٔ مطالعات سیاسی-اقتصادی پرسش به تدریس فلسفه پرداخت. به‌مرور، به‌ویژه در دههٔ نود، تأکید او بر «امر ملی» بیشتر شد. او مدّتی نیز عضو هیئت علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود.جواد طباطبایی برگزیدهٔ جشنوارهٔ فارابی سال ۱۳۹۶ شد و از رئیس‌جمهور ایران لوح تقدیر گرفت.طباطبایی که از سال ۱۳۹۷ برای درمان سرطان در آمریکا زندگی می‌کرد در شامگاه سه‌شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱ در بیمارستان هوگ ارواین ایالت کالیفرنیا روی در نقاب خاک کشید.

آخرین شب از میزگرد فرهنگی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری با حاشیه به پایان رسید. شهاب اسفندیاری (رئیس دانشکده صداوسیما و نماینده این سازمان در مناظره) برای مثال در بحث اخراج اساتید (پرسیده شده توسط حسین انتظامی)، محمد فاضلی و نوع استخدام و سمت های او را مثال زد و این اقدام با واکنش مشاور پزشکیان همراه شد. در حالی که بحث بین کارشناس برنامه با مشاور پزشکیان بالا گرفت، صداوسیما میکروفون آنها را قطع کرد.شهاب اسفندیاری با طرح عبارات حاشیه ای«آقای پزشکیان، کسی که کنار شما نشسته است به‌ دلیل تخلف از دانشگاه اخراج شده است.» ،آتش درگیری متقابل را برافروخت و در انتها با کم تدبیری های صداسیما برای کنترل بحران و اتکا به رویه هایی متعارف نظیر قطع میکروفن، فاضلی برنامه را ترک نموده و اقدام به پرتاپ میکروفن در برنامه کرد.

برخی از منتقدین معتقدند که حریم دانشگاه به بهانه های مختلف دچار آلودگی سیاسی- امنیتی شده و این درهم آمیزش با ساحت علم، نتیجه ای جز وانهادن دیدگاه های تقابلی در علم و کنار نهادن پارادایم ها و واگشت به آموزش مدرسه ای ، ندارد. بررسی اشتراکات همین فهرست کوتاه از اساتید اخراجی نشان می‌دهد، اغلب این اساتید اخراجی اگر متولد سال‌های نزدیک به انقلاب نباشند، دست‌کم سال‌های کودکی‌شان را در سال‌های دهه شصت گذرانده‌اند. اغلب اساتید رشته‌های علوم انسانی بوده‌اند و بیشترشان فعالیت سیاسی یا حزبی خاصی نداشته و عموما حامی دانشجویان و خواستار فشار کمتر به دانشجویان بوده‌اند.

مهرآئین، جامعه شناس گفت: اگر فکر می کنید من آزادی دارم، پس چرا وزارت اطلاعات بعد از سخنرانی من، بازجویی کرد از من و حکم اخراج من را صادر کرد!

برنامه زنده «جام جم» شب گذشته میزبان مصطفی کواکبیان، مدیر مسئول روزنامه مردم سالاری و دبیرکل حزب مردم سالاری بود تا در موضوع «رسانه ملی و مطالبه گری» با مجری برنامه بحث و تبادل نظر داشته باشد. در بخش‌هایی از این برنامه کواکبیان به انتقاد از صداوسیما در برخورد دوگانه با دولت‌ها پرداخت و گفت: مشکلات اقتصادی مردم در صداوسیما جایی ندارد و این ضعف به علت همراهی تیم مدیریتی در صداوسیما با دولت سیزدهم است چرا که برخورد صداوسیما با دولت قبل، و بیان مطالبات و پیگیری وعده‌ها بسیار متفاوت بود.کواکبیان با اشاره به ریزش شدید مخاطبان تلویزیون نیز ادامه داد: برخلاف نظر مقام رهبری که بر شعار «جذب حداکثری و دفع حداقلی» تاکید دارند به نظر می‌رسد تلویزیون در دو سال گذشته به دفع حداکثری و جذب حداقلی اعتقاد دارد.

هفت انجمن علمی در واکنش به آنچه اخراج اساتید و برخورد با دانشجویان عنوان شده، بیانیه‌ای را منتشر کرده‌اند که در بخشی از آن آمده است: ما به رغم همه تضییقات و محدودیت‌هایی که در سال‌های اخیر برای انجمن‌های علمی ایجاد شده است و با ابراز نگرانی عمیق نسبت به سرنوشت کشور وظیفه خود می‌دانیم که چنین هشداری را با صدای بلند اعلام کنیم و امید داریم که نهاد علم در جامعه ما آن‌چنان قدرتمند شود که بتواند از ارزش‌های بنیادین و هویت و موجودیت خود دفاع کند و راه را بر اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های بنیان‌سوز و مخرب ببندد.

چون جرائم منتسبه به اساتید معروف به اخراجی واجد مسولیت حقوقی و کیفری و انتظامی است که تاکنون به قرار اطلاع شکایت از ناحیه شکات تحت عناوین رابطه نامشروع و تجاوز و ... در دادسرا طرح نشده است. لو فرض حق شاکی خصوصی سوال آین است، چرا رئیس دانشگاه تهران بعد از اطلاع جرائم مرتکبه از ناحیه این اساتید در مقام شاکی عمومی نسبت به طرح شکایت بر علیه آن‌ها اقدام ننموده است، آیا این کتمان حقیقت محتمل و اختفا .. خود جرمی علیحده برای ریس دانشگاه تهران نیست که از وقوع جرم حسب الظهار مطلع بجای شکایت قبل از اثبات جرم نسبت به تحدید وتهدید ترور این اساتید اقدام‌نموده است؟

نام دکتر حمید سوری با تحقیقات کرونا گره خورده است. استاد دانشگاهی که در سه سال گذشته برای سلامت و تندرستی مردم کشور تلاش زیادی داشت. در اطلاع رسانی دقیق و در آموزش نکات ایمنی. او حالا از ایران رفته و در یادداشتی اختصاصی برای خبرآنلاین از دلایلش گفته است.

موج تعلیق و اخراج اساتیدی که در دوره اعتراضات ۱۴۰۱، منتقد و معترض یا با جریان‌های دانشجویی هم‌صدا بوده‌اند و مقابل برخورد قهر‌آمیز دانشگاه ایستاده‌اند، فراگیر شده و یک به یک دانشگاه‌های مختلف را در بر می‌گیرد. موضوعی که به گفته امیر مازیار پیام روشنی برای «جامعه نخبگان» دارد: «نیازی به حضور و مشارکت فعال شما در تصمیم‌سازی‌ها و اداره امور نداریم.»او معتقد است که این رویه سال‌ها ست کم و بیش وجود دارد و نقد و اعتراض و هشدار نخبگان شنیده نشده و تصور بر این است که با «حذف» مشکل حل می‌شود.

وزارت علوم در واکنش به ادعای اخراج ۵۸ استاد دانشگاه که اخیرا از سوی برخی رسانه‌ها و در فضای مجازی مطرح شده، آماری از اساتیدی که با آنها قطع همکاری شده به همراه توضیحاتی ارائه داد.

مصطفی معین، وزیر علوم در دولت‌های سازندگی و اصلاحات گفت:. وزیر کشور دولت رییسی زنده نگه‌داشتن افکار مرحوم مصباح یزدی را برای آماده کردن جوانان برای گام دوم انقلاب و عصر ظهور اعلان نمود. در این تفکر جمهوریت، دموکراسی و حق انتخاب نوع حکومت توسط مردم اموری شرک‌آلود و رای مردم در انتخابات امری نمایشی و زینتی است. افق دید برخی در حدی است که اگر فساد و بی‌عدالتی، دزدی‌های کلان از بیت المال و آسیب‌های اجتماعی فراگیر شود، باز مسئله اول کشور می‌شود بهشت زوری، حجاب اجباری!

در خبر‌ها امده است که دانشگاه تهران در ترم جدید به علی‌اصغر حدادیان نایینی معروف به سعید حدادیان، واحد تخصصی در مقطع کارشناسی ارشد برای تدریس داده است. برخی از رسانه‌ها این موضوع را با اخراج اساتید دانشگاه‌ها ربط داده و همانند خبر تدریس دو مجری صداسیما، بدان بال و پر داده اند. اصل ماجرا اینجاست که حدادیان از سال ۱۳۷۶ مدرس دانشگاه تهران بوده، به‌طوریکه تا سال ۱۳۷۹ مسئول قرآن دانشگاه و سپس مسئول دفتر ادبیات نمایندگی، ولی فقیه این دانشگاه شده است.

مقیمی رئیس دانشگاه تهران گفت: من کاملا مطلع هستم که از ادامه همکاری برخی از این افراد به علت مشکلات اخلاقی و داشتن شاکی ممانعت به عمل آمده است، ولی در رسانه‌ها مدعی می‌شوند که قطع همکاری آن‌ها به علت مسائل سیاسی بوده است. برخی از منتقدین، این جملات مقیمی را نوعی انتحار مدیریتی تفسیر کرده اند وآن را نشانگانی از آلودگی فضای علمی به فشار‌های سیاسی و ناپیدا، تلقی کرده اند. ممکن است بشکل موردی، بتوان به چنین آسیبی اشاره کرد. اما تعمیم این آسیب، نوعی سرشکستگی و رسوایی است. در ثانی، موارد بیان شده عموما ادعا هستند و نیازمند اثبات؛ لذا می‌توان اقدام به توقیف موقت تدریس نمود نه اخراج و قطع همکاری. آقای مقیمی عزیز، می‌دانی چی گفتی و چه می‌گویی؟

اخراج اساتید دانشگاه ، حاشیه های زیادی را برای کشور در افکار عمومی داخلی، اذهان متخصصان کشور و سواستفاده رسانه های خارجی فراهم ساخته بود که با ورود به موقع رئیس حمهور و تاکید بر شمولیت عفو عمومی مقام معظم رهبری، آبی بر آتش سو برداشت ها و اقدامات تندروها ، ریخته شد. منتقدین ضمن تشکر از رئیس جمهور ، در خصوص نقش منفعل ، حاشیه ای و غیر تخصصی وزیر عتف در این جریان، سوالات عدیده ای دارند که احتمالا با استعفای داوطلبانه آقای دکتر زلفی گل ، پاسخ داده خواهد شد.

روزنامه اعتماد اسامی ۱۵۷ اساتید اخراجی در دولت‌های احمدی‌نژاد، روحانی و رئیسی را منتشر کرد.

چه بخواهیم و چه نخواهیم در کمتر از ۱۵سال اینده ، دنیا بشکل فراگیر درگیر در موج چهارم شناخت بشری ( ترکیب علم و دین در معنای تلفیق پارادایمیک) خواهد بود. در چنین شرایطی بجای تقویت و حفظ سرمایه های اجتماعی، شاهد برخوردهای تند و بعضا غیرقابل قبول منجر به اخراج اساتید دانشگاه هستیم. برخوردهایی که شاید بنوعی مصداق اجرایی داشته باشد، اما شکل اجرایی آن مورد تائید نبوده و به پیامدهای منجر به کاهش سرمایه اجتماعی آن، تفکر نشده است. شاید جای داشت با تذکر شفاهی و توبیخ کتبی ، کاهش درصدی از حقوق و محرومیت های یک ترمی و غیره ، با اساتید برخورد شود تا اینکه اقدام به اخراج انها گردد. با بیانی مشفقانه، درخواست تجدید نظر در این رویه را داریم.

بنابر گزارش های دریافتی؛ مهدی خویی، عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی از اخراج خود خبر داده است.بعد از اخراج محمد فاضلی، رضا امیدی، و یکی دو نفر دیگر در سال گذشته، به نظر می رسد فرایند حذف برخی از استادان علوم انسانی غیر همسو که در مرحله پیمانی هستند ، بشکلی خاص دنبال می شود. منتظر دریافت توضیحات دانشگاه علامه طباطبایی در این خصوص هستیم.

براساس گزارش‌ها و اطلاعات بازتاب یافته در رسانه‌ها دست‌کم ۲۴ تن از استادان دانشگاه در دانشــگاه‌های علامه‌طباطبایی، شهید بهشتی، تهران، فردوسی مشهد، کردستان، آزاد اسلامی، الزهرا و… طی ماه‌های اخیر از حضور در کلاس منع و اجازه فعالیت در دانشگاه را ندارند. این در حالی اســت که معاون پارلمانی وزارت علوم اخراج اساتید را به دلیل ناتوانی علمی آن‌ها دانسته است با این حال اسامی برخی از استادانی که طی چند ماه اخیر خانه‌نشین شدند، را در ادامه مطلب می خوانید. همه اینها در حالی است که، رئیس‌جمهور در حالی از گشایش و بسته وحدت‌آفرین سخن گفت که با تصمیم وزارت علوم، عذر برخی اساتید خواسته شده و قرارداد آن‌ها تمدید نمی‌شود.

ابراهیم‌بای سلامی استاد دانشگاه تهران در واکنش به طرح تمدید نشدن قرارداد برخی اساتید دانشگاه، به علت عدم احراز کیفیت علمی، نوشت: اگر قطع رابطه استخدامی من سیاسی نیست معاون حقوقی وزیر و رئیس محترم دانشگاه تهران به رسانه‌ها توضیح دهند.

آرمان ذاکری در یادداشتی به نقد حذف اساتید جوان و شایسته دانشگاه ها، پرداخت و نوشت: چندی است که به نظر می‌رسد انتظار داشتن از اصحاب قدرت و مطالبۀ تغییر از آن‌ها به پایانِ راه خود رسیده است. وقت رو کردن به جامعه است و سخن گفتن با آن‌ها که به نسبت از میدان قدرت دورترند. تا آنجایی که به دانشگاه بر می‌گردد، یکی از گروه‌های مهم بدنۀ اساتید است. ذاکری نوشت: متأسفانه همبستگی صنفی درون اساتید بسیار ضعیف است. پیوند بین اساتید قدیمی و اساتید جدید سست است. ظاهراً «بزرگان آموزش عالی» چندان دغدغۀ آیندۀ دانشگاه و به ویژه اساتید جوان را ندارند. این را از روی سکوتشان می‌گویم.